ارزیابی محیط بالینی بر اساس مدل dreem از دیدگاه کارورزان و دستیاران پزشکی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

زمینه و هدف: محیط های بالینی نقش اساسی را در یادگیری دانشجویان علوم پزشکی بر عهده دارند. برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی باید وضعیت آن مورد ارزیابی قرار گیرد. از این رو مطالعه حاضر در سال 1391 و با هدف ارزیابی محیط بالینی بر اساس مدل dreem از دیدگاه کارورزان و دستیاران پزشکی بیمارستان های آموزشی انجام شد.   روش کار: این پژوهش توصیفی- تحلیلی با استفاده از پرسش نامه dreem ( dundee ready education environment measure ) شامل 50 سؤال به صورت فهرست درجه بندی شده پنج گزینه ای در پنج حیطه یادگیری، استادان، جو آموزشی، ادراک دانشجو از توانایی علمی خود و ادراک دانشجو از شرایط اجتماعی خود و در چهار بخش اصلی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان (داخلی، جراحی، اطفال و زنان و زایمان) صورت گرفت. شرکت کنندگان 63 کارورز و 73 دستیار بودند. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss نسخه 18 و آزمون های anova و student t استفاده شد.   یافته ها: میانگین نمرات درک کارورزان از محیط آموزشی 30/22 ± 17/161 و در دستیاران 14/21 ± 45/157 بود و در مقایسه حیطه های مختلف ارزیابی محیط بالینی فقط در حیطه درک دانشجو از شرایط اجتماعی بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت و نمرات کارورزان بیشتر بود (05/0 > p )، اما بین مجموع نمرات حیطه ها به صورت کلی بین دو گروه تفاوت وجود نداشت. بین بیمارستان ها و بخش های مورد مطالعه نیز تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.   نتیجه گیری : درک دانشجویان پزشکی از محیط یادگیری خود در بخش های بالینی بیمارستان ها گرایش به سمت مثبت دارد. با وجود تأیید متون مختلف مبنی بر استفاده از مدل dreem جهت تشخیص نقاط قوت و ضعف محیط های آموزشی، استفاده هم زمان از ابزارها و روش های سنجش دیگر نیز به منظور بررسی کارایی این ابزار توصیه می شود.